ΚΡΗΤΙΚΗ ΓΗ
ΑΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΓΗΣ
Η ελληνική χλωρίδα, είναι από τις πλουσιότερες της Μεσογείου. Η Ελλάδα μπορεί να αποτελεί μόλις το 6% της έκτασης της Μεσογείου, αλλά κατέχει το 26% της Μεσογειακής χλωρίδας. Ο μεγάλος βιολογικός πλούτος της Ελλάδας οφείλεται κυρίως στην γεωγραφική της θέση, στη μεγάλη τοπογραφική ποικιλότητα, στη σύνθετη γεωλογική και οικολογική ιστορία της και στις σχετικά ήπιες ανθρώπινες επεμβάσεις.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα ελληνικά αρωματικά φυτά και τις δεκάδες χρήσεις τους. Σήμερα, η ελληνική και διεθνής βιομηχανία χρησιμοποιούν τα αρωματικά φυτά για την παραγωγή καλλυντικών, φαρμάκων και τροφίμων. Εκατοντάδες διαφορετικά χημικά στοιχεία περιλαμβάνονται σε κάθε αρωματικό φυτό. Οι συνδυασμοί διαφορετικών φυτών και βοτάνων μπορούν να ωφελήσουν τον οργανισμό μέσα από τις συνέργειες που δημιουργούν οι θεραπευτικές ουσίες κάθε φυτού.
ΚΡΗΤΗ, Η ΓΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Η Κρήτη αποτελεί το “χλωριδικό” σταυροδρόμι της Ανατολικής Μεσογείου. Η χλωρίδα της δεν έχει μεταβληθεί σημαντικά στο πέρασμα του χρόνου κυρίως χάρη στη μορφολογία της. Το κλίμα του νησιού έχει συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας πολύ πλούσιας χλωρίδας, µε διαφορετικά οικοσυστήματα, που συνθέτουν ένα σύνολο σπάνιας πολυμορφίας. Ίσως καμία άλλη περιοχή της γης, µε την έκταση της Κρήτης, δεν περιέχει τόσα είδη φυτών.
Ο πλούτος ενδημικών φυτών οφείλεται στην απομόνωση της Κρήτης για εκατοµµύρια χρόνια από την ηπειρωτική µάζα, στην ύπαρξη ψηλών βουνών και στη μεγάλη ποικιλία βιοτόπων, που έγιναν καταφύγια ενδημικών, σπάνιων και απειλούμενων φυτικών ειδών, τα οποία σε άλλες τοποθεσίες έχουν εξαφανιστεί.
Τα αρωματικά φυτά είναι γνωστά από την αρχαιότητα για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Για αυτόν τον λόγο αποτελούν µια σπουδαία παράδοση για την Κρήτη. Η Κρήτη υπήρξε εξαγωγικό κέντρο φαρμακευτικών και αρωματικών φυτών. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι περίπου το 15% των πινακίδων της γραµµικής Β του 13ου αιώνα π.Χ. που ανακαλύφθηκαν στη Κνωσό αφορούν αρώματα και αρωματικά φυτά.
ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Η χρήση αρωματικών φυτών στην Ελλάδα ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια. Οι γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων για τη θεραπευτική χρήση διαφόρων φυτικών ειδών, διατηρήθηκαν στο πέρασμα των αιώνων και αποτελούν σήμερα, σε μεγάλο βαθμό τα θεμέλια της σύγχρονης λαϊκής θεραπευτικής.
Μολονότι έχουμε αναφορές για τις ιαματικές ιδιότητες των βοτάνων από την εποχή του Ομήρου, ο Ιπποκράτης και ο Διοσκουρίδης ήταν αυτοί που δημιούργησαν τις βάσεις της σύγχρονης ιατρικής. Ο Ιπποκράτης, ο «Πατέρας της Ιατρικής» εισήγαγε την παρατήρηση και τον πειραματισμό στη θεραπευτική πρακτική. Κατέγραψε περίπου 400 είδη βοτάνων που η χρήση τους ήταν γνωστή κατά τον 5ο αιώνα π.Χ.. Ο Θεόφραστος έχει µείνει ως ο «Πατέρας της Βοτανολογίας», µε τα γραπτά του σχετικά µε τη μορφολογία, την ανάπτυξη και τη δραστικότητα των φυτών (Περί Φυτών Ιστορίας, Περί Φυτών Αιτιών), τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα.
Ο Διοσκουρίδης υπήρξε ο διασημότερος «Φαρµακογνώστης», καθώς στο έργο του δεν αναφέρονται µόνο 600 περίπου βότανα και οι ιδιότητές τους, αλλά καταγράφονται λεπτομερώς και τα βοτανικά χαρακτηριστικά τους. Ακολούθησαν και άλλοι ιδιαίτερα σημαντικοί άνθρωποι για την εξέλιξη της Ιατρικής – Φαρμακευτικής (για πολλούς αιώνες δεν υπήρχε σαφής διάκριση ανάμεσα στις δυο επιστήμες), όπως ο Γαληνός.
